Apostolat

Nasz apostolat jest zakorzeniony w Ewangelii i w wierze oraz w tradycji Zgromadzenia oraz wcielaniu idei Założyciela.

Nasz apostolat jest zakorzeniony:

1. W Ewangelii i w naszej chrześcijańskiej wierze. Tu bowiem spotykają się dwa nierozłączne elementy: wiara w Boga i miłość do człowieka. W człowieku, zwłaszcza potrzebującym, spotykamy samego Chrystusa. Przyjęcie go i pomoc jest konsekwencją i wyrazem naszej wiary.

2. W Tradycji Zgromadzenia oraz wcielaniu idei Założyciela, co stanowi fundamentalną linię apostolstwa trwającego od 1854r.

W tym czasie Kościół przyjął wyzwanie otwarcia się na potrzeby społeczne, zlecając Ks. Janowi Schneiderowi misję objęcia opieką młodych dziewcząt i kobiet, które poszukując pracy w mieście traciły swoją tożsamość pozbawiając się swoich rodzinnych korzeni. Zgromadzenie powstało jako Stowarzyszenie niosące  pomoc w ustabilizowaniu sytuacji społecznej dziewcząt oraz tworzeniu z nich wspierającej się wspólnoty.
Mijające 150 lat rozwoju ukierunkowuje nasz apostolat na dzieci, chorych, starszych, niepełnosprawnych i potrzebujących opieki ludzi. Cel pozostaje niezmienny: przyjmować i troszczyć się ze szczególną wrażliwością o słabych i żyjących na „marginesie życia”, do których w większości należą dziewczęta  i kobiety.

Nasze apostolskie zadania realizujemy podejmując i organizując pracę w internatach, bursach, Ośrodkach Interwencji Kryzysowej, świetlicach, przedszkolach, domach dziecka, Ośrodkach opiekuńczo-leczniczych i Domach Pomocy Społecznej. Ponadto, wychodząc na przeciw potrzebom ludzi chorych, podejmujemy służbę apostolską w szpitalach oraz jako pielęgniarki środowiskowe. Czynnie wspieramy działalność duszpasterską pracując w parafiach, w katechezie, duszpasterstwie głuchoniemych, organizując rekolekcje.W tym samym duchu podjęłyśmy także pracę wśród emigrantów i na misjach.

Modlitwa
Jest i pozostanie naszym priorytetowym apostolatem. Dzięki niej uczymy się otwierać na Boga, słuchać Go i spotykać w codziennym życiu. „Kto prawdziwie spotkał Chrystusa, nie może zatrzymywać Go dla siebie, ale winien Go głosić. Potrzeba nowego rozmachu w apostolstwie, które byłoby przeżywane jako codzienne zadanie wspólnot i grup chrześcijańskich” (Rozpocząć na nowo od Chrystusa, 109).

Eucharystia
uczestnicząc w niej świętujemy realną obecność Chrystusa wśród nas. On jest Źródłem naszego życia.

Modlitwa osobista
pielęgnujemy ją w sposób szczególny, wyrażając swobodnie swoje myśli i uczucia w różnych formach. We wspólnotowych modlitwach Zgromadzenia, które często mają charakter maryjny, przedstawiamy Bogu intencje Kościoła, Zgromadzenia oraz niezliczone i wciąż nowe potrzeby obecnego czasu.

Liturgia Godzin
przez ten akt uwielbienia i uświęcania każdego dnia łączymy się z całym Kościołem w posłannictwie oddawania chwały Jedynemu Bogu we wspólnocie.

Życie
Dzień w klasztorze posiada elementy stałe, jak modlitwa w określonych godzinach oraz elementy dynamiczne, czyli praca apostolska. W ten sposób nigdy nie doświadcza się monotonii i znużenia życiem zakonnym.